شوکران

۱۳۸۹ اسفند ۴, چهارشنبه

رویش دوباره

ای دوست ،ای برادر،ای هم خون
وقتی به ماه رسیدی
تاریخ قتل عام گل ها را بنویس...





ارسال شده توسط رونیــــــک در ۱۴:۰۷ هیچ نظری موجود نیست:
با ایمیل ارسال کنیداین را در وبلاگ بنویسید!‏هم‌رسانی در X‏در Facebook به اشتراک بگذارید‏اشتراک‌گذاری در Pinterest
پست‌های جدیدتر صفحهٔ اصلی
اشتراک در: پست‌ها (Atom)

دنبال کننده ها

بايگانی وبلاگ

  • ▼  2011 (2)
    • ◄  اوت (1)
    • ▼  فوریهٔ (1)
      • رویش دوباره

درباره من

رونیــــــک
آنقدر بر خاک مرده این باغ نهال سبز می کارم تا باغبان شرمنده شود . اگرچه برای کاشتن نهال باید خاک را بشکافم ، شاید به جرم اینکار باغبان از من بیزار شود . ملالی نیست ، بگذار بیزار بشود . آن زمان که سبزی نهال هایی که من با دستان خود ، با عشق ، با اشک کاشتم ، پیکر باغ را فرا گیرد ، باغبان لبخند خواهد زد . حتی اگر طناب دار مرا به شاخه های همان نهالی که من جانش بخشیدم ، آویزان کند ، خوشحال خواهم شد، هنگامی که جسمم از درختی آویزان است و در برابر اراده بادی که به هر سو می کشاندش ، می خواهد اما نمی تواند که مقاومتی داشت باشد ، نفسم که بند می آید ، نوک دست ها و پاهایم که سپیدیشان را به کبودی می سپارند ، آخرین تصویری که در روحم ثبت شود انبوه درختان سبز باشد و باغبانی که دیگر سبز شده است . تنها گناهش سرخ پنداشتن منست ، می بخشم . باز هم سربلند خواهم بود که تلاش تک تک سلول های بدنم برای ادامه حیات ، لرزش اندامم در جستجوی نفس ، درخت سبزی که صبورانه سنگینی وزنم را تحمل می کند خواهد لرزاند و آن گاه برگ های زرد و پاییزی اش ، برگ های پبر و مرده اش در فشار این تکان فرو خواهد ریخت . حتی مرگم خط سبزی بر پیکر همه مرگ ها خواهد بود ...
مشاهده نمایه کامل من
زمینه پنجره عکس. با پشتیبانی Blogger.